Pies jest pierwszym zwierzęciem udomowionym przez człowieka. Był nawet pierwszy przed bydłem. Ludzie pierwotni prowadzili koczowniczy tryb życia. O wędrownym trybie ich życia decydowała liczba zwierzyny znajdującej się w najbliższym otoczeniu. Gdyż człowiek pierwotny jadł to, co upolował. Gdy na danym terenie kończyła się zwierzyna to szedł dalej w jej poszukiwaniu. Ludzie pierwotni nie znali ognia. Mięso zjadali na surowo, a kości wyrzucali za siebie. Dlatego za ludzkimi gromadami chodziły psy i dojadały wszystkie pozostałości.
I tym sposobem pies oswoił się i przyzwyczaił do człowieka. A ludzie odkryli, że pies jest przyjacielem, gdyż odpędzał dzikie i groźne zwierzęta od odpoczywającej ludzkiej gromady. Dziś pies jest najpopularniejszym zwierzęcym przyjacielem człowieka. I jest najczęściej spotykanym zwierzęciem domowym. Ludzie kochają swoje pupilki i często nie wyobrażają sobie bez nich życia. Lecz psy podobnie, jak ludzie odchodzą bezpowrotnie. Nie da nic obliczanie wieku psa, choć istnieje taka możliwość na podstawie stworzonej przez naukowców tabeli psiego wieku.
Lecz wyliczone lata życia psa, to nie wszystko. Gdyż wiele psów pada ofiarami wypadków samochodowych. Wiele psów odchodzi po ugryzieniu przez zarażonego kleszcza. Niektóre psy w młodym jeszcze wieku padają ofiarą różnych psich chorób, na które nie ma lekarstwa lub jest za późno na leczenie. Pragnąc jak najdłużej mieć przy sobie psiego przyjaciela trzeba traktować go, jak członka rodziny. Pilnować, aby nie groziło mu niebezpieczeństwo. Szczepić od kleszczy i chorób zwierzęcych. Pilnować odpowiedniej diety. Bo to, co jest dobre dla człowieka niekoniecznie jest dobre dla psa. Na przykład czekolada.
Bardzo dobra dla człowieka, gdyż dodaje energii. Natomiast zabójcza dla psa. Oczywiście każdy pies reaguje inaczej, ale lepiej nie raczyć go tym smakołykiem. O długości życia psa decyduje też nasza szybka reakcja na jego dolegliwości. Wiele psów odchodzi na przykład z powodu chorych nerek. Czego w porę nie zauważył właściciel i było za późno na ratowanie ulubieńca. Odnośnie wieku psa powszechnie wiadomo, że im rasa niższa, tym wiek życia dłuższy.
Ale tu jest wyjątek, gdyż wszystkie psy do 2 lat posiadają taki sam przelicznik. Zmienia się on dopiero od trzeciego roku życia psa. U psów trzyletnich różnica ta wynosi 1 rok. Ale u psa czteroletniego już 2 lata. I tak z każdym rokiem jest coraz bardziej widoczna, bo większa. Tabela taka jest powszechnie dostępna w internecie. Znajduje się także w książeczce szczepień psa.
